เหลือน้อย

เวลาเหลือน้อยนิด          คิดเอา
ชีวิตเรือนร่างเรา             เหนื่อยล้า
ตะวันเลื่อนลับเขา          เขตผ่าน
คืนค่ำคบเอื่อยช้า           ชดใช้เวรกรรม

แสงแดดที่แผดร้อน         ลนไฟ
ระอุน้ำเป็นไอ                 อิ่มฟ้า
เกิดเมฆก่อลอยไกล       ไปเปลี่ยน
ไหลเอื่อยเลื่อยช้าช้า       เช่นนี้ที่เห็น

ฟ้าร้องเลื่อนลั่นฟ้า          เสียงดัง
เสียงส่งเสียงฟ้ายัง           ร่ำไห้
สะเทือนทุ่งนาหวัง           วันอิ่ม
ปลากบเขียดร้องได้          ดักแด้แลดี

ฝนหยาดหยดเม็ดน้อย    ลงดิน
เย็นชุ่มฉ่ำโปรยริน           รอบด้าน
ทุกชีวิตดื่มกิน                 เก็บเกี่ยว
ผลดอกออกกิ่งก้าน         แก่แล้วเมล็ดงาม

เจริญวัยได้ถูกต้อง           ตำรา
ตัวเล็กเท่าเมล็ดงา           ใหญ่ได้
เวลาจะนำพา                  พบเพื่อน
กาลหมดลดลงให้          หักร้อยน้อยลง

ต้นกล้า อาราดิน