หนุ่มมะเดื่อสาวมะดัน 2(กลบทนายโรงลืมกรับ)

มะเดื่อง้อ รอนาน อย่าหาญหัก
แอบรัก ทักมะดัน ขวัญอกบิ่น
อดตาหลับ ขับตานอน ร้อนจินต์
น้องอย่า นินทาไล่ ให้หายลับ

พบมะดัน เมืองทอง น้องดูแปลก
พบครั้งแรก แตกก่อ ตามง้อครับ
นอนสวนลุม พุ่มไม้ โดนไล่ขับ
จำจับมือ แม่นหมาย ได้โกยวิ่ง

ฐานะ หลักฐาน บ้านปักแหล่ง
ตำแหน่ง แบ่งกันทาน นั้นหลายสิ่ง
ถ้ามะดัน อยากดู รู้จริงจริง
จะต้องนิ่ง แน่ตะลึง ตึงกระพริบ

สัมปทาน ข้างถนน ค้นขยะ
หรือใครจะ คิดแย่ง แข้งเขี่ยถีบ
ธุรกิจ นี้ดี ที่ไม่รีบ
คิดจะจีบ บ้างไหมละ จ๊ะมะดัน

วัตถุดิบ มากมาย ไม่ให้อด
ไม่ได้ปด รถโยนทิ้ง จริงต้องปั่น
ท้องถนน ดูซิ จอดเรียงกัน
ไม่ได้กลั่น น้ำแข็ง แกล้งโกหก

พาสติก กล่องลวด ขวดกระดาษ
เนรนาด ทาษก่อ มรดก
คนชอบทิ้ง บ้านเมือง เราเลยรก
สกปก ตกเปื้อน เหมือนที่เป็น

มะดันดอง ฟังดู วู้เข้าท่า
แต่ว่า ต้องสงวน นวลให้เห็น
เกรงมะเดื่อ นี้เบื่อ เพื่อหลอกเล่น
แล้วก็เผ่น หนีกลับ ไม่รับผิด ฯ

กล้าต้น อินระดา
15 กค. 52

กลบกลอนนี้ เป็นกลอนกล ที่เรียกว่า กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น)
เท่านั้น เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวร โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ
 กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลงกรับ
 กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึ ง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า