แล้วอำพรางตอบคำราวปลอบเศร้า
ฉันไม่เหงามามองใช่หาเพื่อน
ฉันแค่แวะเยี่ยมเยือนดูดาวเดือน
ทั้งที่จิตสะเทือนคำลมย้ำ

ลมรู้ทันส่ายหน้าพลันลอยจาก
ไม่นานมากปุยเมฆมาถากย่ำ
ข้ามาทักก่อนไปเที่ยวฟ้าคล้ำ
จะเดินย่ำน้ำค้างสวยนุ่มนวล

แต่เจ้าคงวุ่นวายคล้ายมิว่าง
ด้วยคงเฝ้าอ้างว้างคอยใครหวน
ข้าแค่มาทักทายล้อคนครวญ
ที่ปั่นป่วนย้ำเจ็บตามลำพัง

มิคิดชวนคนป่วยไปเที่ยวด้วย
แล้วลอยไกลเหมือนม้วยไปอีกฝั่ง
ฉันนั่งเหม่อเดี๋ยวเดียวในภวังค์
พลันสว่างเหมือนวังในทันตา

จันทร์เรืองงามนั่นเองลอยมาหา
มาปลอบว่าอย่าห่วงจนปวดปร่า
ที่ตรงนี้ข้ารอทุกเวลา
มีปัญหามากมายผ่านด้วยดี

ขอแค่เรามั่นคงไม่หลงใหล
ที่ผ่านตาผ่านไปบนวิถี
อาจไม่ดีตามใจใช่ต้องลี้
เพราะชีวีวันหน้าต้องเปลี่ยนแปลง

อาจเจ็บบ้างเวิ้งว้างในวันผ่าน
แต่เมื่อกาลผันไปใจกลับแกร่ง
อย่ากลัวเจ็บเหน็บหนาวร้าวหมดแรง
จะเข้มแข็งสดใสในสักวัน