ภรรยา 4 คน นิทานธรรม

เมื่อกาเลเทกาลนานมาแล้ว
มีเรื่องแนวนิทานครั้งหนหลัง
ด้วยเศรษฐีมากมายใช้กระตัง
รวยแล้วยังไม่พอหาก่อเวร

มีภรรยาหลายหลักปักเลขสี่
คนแรกนี้เลี้ยงดูดีอย่างที่เห็น
คนที่สองพกพาหาเที่ยวเล่น
คนที่สามลำเค็ญไม่เห็นแล

คนที่สี่ไม่เคยจะหา
ยามป่วยไข้เวทนาไม่ไปแก้
วนเวียนโลกสงสารใจอ่อนแอ
มารรังแกต้องความคดีร้าย

วันหนึ่งเศรษฐีมีโทษหนัก
จะหักห้ามความทุกข์ก็ไม่หาย
พรุ่งนี้ชีวีจะวาวาย
ก่อนจะตายขอไปลาภรรยา

คนที่หนึ่งเป็นห่วงและคิดถึง
เศรษฐีจึงเดินทางเข้าไปหา
โอ้เมียจ๋าวันนี้พี่มาลา
พรุ่งนี้หนาโทษประหารมารคอยรอ

คนที่หนึ่งตอบอย่างหน้าตาเฉย
ไม่เอื้อนเอ่ยลำพันตามคำขอ
เราจบกันแค่นี้ไม่มีต่อ
ก็เพียงพอเมื่อเธอตายสบายใจ

เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงป้างสะท้านอก
ตกนรกทั้งเป็นกระเซ็นไหว
จึงก้มหน้าหาคนที่สองรองลงไป
กล่าวความในเหมือนคนแรกแบกความทุกข์

ภรรยาคนนี้ที่ลุ่มหลง
ชีวิตคงอยู่ดีมีความสุข
ความสัมพันธ์ของเราเจ้าพันผูก
เที่ยวสนุกร่วมรักประจักหวาน

เธอกล่าวความในไม่แยแส
ไม่เหลียวแลเวลาถ้าพ้นผ่าน
จะมีใหม่ทันทีไม่รอนาน
คนใหม่นั้นเป็นเจ้าของจองใจ

เศรษฐีซมซานเดินทางต่อ
คิดแล้วท้อก็เพราะรักขนาดไหน
เงินทองคนที่สองต้องโกยให้
หมดเยื่อใยไม่แลแม้หางตา

คนที่สามเหินห่างทางชีวิต
ไม่เคยคิดแม้นผ่านจึงไปหา
เอ่ยความทุกข์ดวงจันทร์ขวัญชีวา
จำต้องลาไปตายในพรุ่งนี้

จะทำอย่างไรฉันตายจาก
ออกจากปากฝากจากใจไฉนพี่
จะรีบไปส่งเธอทันที
รู้สึกดีขึ้นมาว่าสบาย

ต้องขอโทษอย่าโกรธตัวฉันเลย
ที่ไม่เคยดูแลแม้จนสาย
พรุ่งนี้ชีพฉันจะวางวาย
คงต้องตายตาหลับหายลับลิบ

เดินทางต่อรอคำตอบคนที่สี่
ซึ่งคนนี้ไม่เคยแลแม้สุกดิบ
ถ้าจะให้ก็เพียงแต่แค่จิบจิบ
ไม่ถึงสิบเวลาค่าห่วงใย

พรุ่งนี้จะต้องโดนประหาร
เธอสงสารฉันนั้นบ้างไหม
อย่าได้ห่วงเลยนะดวงใจ
หากเธอตายเราจะไปด้วยกัน

เศรษฐีได้ฟังช่างชื่นจิต
เธอคือมิตรร่วมทางระหว่างฝัน
ขอโทษที่ทอดทิ้งนะแจ่มจันทร์
ที่ตรงนั้นเราร่วมกันระหว่างเดิน

นิทานธรรมเรื่องนี้มีข้อคิด
กรรมมาปิดเปิดทางความห่างเหิน
แฝงคติข้อคิดความเพลิดเพลิน
จะจำเริญแจ้งใจขยายต่อ

ภรรยาสี่คนนี้มีความหมาย
ถ้าฉันตายถามไปเป็นหัวข้อ
คนที่หนึ่งตอบโดยไม่รีรอ
เราก็ขอจบกันเพียงเท่านี้

ความหมายคือร่างกายของเรา
ต้องเปื่อยเน่าไม่สง่าราศี
เมื่อตายจากลากทิ้งสิ้นยินดี
คงไม่มีเยื่อใยใครจะมอง

คนที่สองน้องว่าจะมีใหม่
เธอตายฉันก็ต้องเปลี่ยนเจ้าของ
คือทรัพย์สมบัติที่ครอบครอง
มีคนจองเมื่อจากอยากจะเอา

คนที่สามบอกว่าจะไปส่ง
บอกตามตรงก็คือเอาไปเผา
นี้คือญาติเพื่อนพี่น้องของเรา
ไม่ต้องเศร้าโศกาพาอับจน

คนที่สี่นี้ว่าจะไปด้วย
ถึงมอดม้วยติดตามทุกแห่งหน
คือกุศลที่สร้างครั้งเป็นคน
จะมีผลเมื่อเกิดใหม่ให้ได้ดี

อะไรเล่าที่สำคัญมากกว่า
ทรัพย์เงินตราหาแย้งกันทุกที่
มันสำคัญตรงไหนโลกใบนี้
ก็เพียงมีบุญบาปที่ทราบกัน..

ต้นกล้า อาราดิน..***