คิดถึง

คิดถึง

ตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า

เมฆเป็นสีทองประกายแสง

หมู่นกบินเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ

หาบลับไปจนสุดสายตา

คิดถึง

บนถนนผู้คนยังสัญจร

เกี่ยวเกาะห้อยโหนมาเต็มคัน

บนรถนั้นเงียบกริบ

ได้ยินเพียงเสียงเครื่องยนต์คำราม

คิดถึง

ในมือหิวถุงประทังชีวิต

กับหลายคนรออยู่ที่บ้าน

ดวงตามองไปข้างหน้า

แต่ไม่ได้จับจองสิ่งใด

คิดถึง

ในห่วงแห่ความคำนึงยังนึกหวั่น

รวยยิ้มแต่งเติมใบหน้า

บ้างห้วงของจิตเวลามาพบกัน

เมื่อรถตกหลุม โอ้...ฝันอีกแล้ว

คิดถึง

ภาพของเธอส่งยิ้มอย่างร่าเริง

กับมือถือแสงจ้ายามพบค่ำ

เสียงของเธอเคยเล็ดลอดออกมา

บนมือถือเครื่องนี้

คิดถึง

ห้องอันว่างป่าวเงียบสงัด

หริ่งเรไรกำลังขับกล่อม

อีกไม่นานคืนนี้กำลังจะจากไป

แต่..คิดถึง...ยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอฯ

กล้าตัน อินระดา