พญานาค

กาลเวลา ตาปี ที่ผ่านพ้น

เวลาคน นั้นน้อย เหมือนดั่งฝัน

กี่สงไข คุณค่า นับอนันต์

บันทึกกัน เก็บไว้ ในตำรา

วิชาการ มากมาย ใครอ่านจบ

ยังค้นพบ สิ่งใหม่ ที่ได้หา

ไม่เคยเห็น ไม่เคยพบ จบวิชา

ก็กล่าวว่า งมงาย นั้นง่ายจริง

หลายร้อยปี ไม่นาน ในกาลเก่า

มีเรื่องเล่า กล่าวขาน กันหลายสิ่ง

คือหลักฐาน รูปปั้น บอกอ้างอิง

ที่ทิ้งไว้ ให้ดู คู่ตำรา

ตำนาน พญานาค มากมายล้น

มีหลายหน หลายแห่ง แหล่งที่หา

ทั้งเรื่องเล่า บอกต่อ สืบเสาะมา

เป็นเวลา ช้านาน กาลผ่านไป

ยังมีอีก หนึ่งตำนาน พญานาค

บ้านปากน้ำ แควพระปรง จึงลงไว้

มีเด็กน้อย ชาวนา กลางป่าไพร

เลี้ยงควายใน หนองหญ้าม้า มาทุกวัน

อาทิตย์บ่าย กลายเที่ยง แสงเลี่ยงหลบ

จุดนัดพบ ท่าน้ำ นำควายหัน

ควายก็รู้ เวลา เดินเร็วพลัน

กลุ่มเด็กนั้น ตามกัน จากคันนา

หนทางควาย ควายเดิน ร่องหลุมลึก

ดินตกผลึก แตกร้าว เข้าทุ่งหา

เขียดลงหลบ ดินแยก รูปูปลา

เดินทางมา ท่าน้ำ ตามสบาย

ควายได้ดื่ม น้ำคลอง ท้องอิ่มหญ้า

แดดยังกล้า แก้ร้อน ผ่อนกระหาย

ลงแช่น้ำ เย็นฉ่ำ ทั้งคนควาย

เล่นแหวกไหว้ ธารา กลางป่าดง

การละเล่น พื้นบ้าน ในย่านนั้น

สนุกกัน ดำไหว้ ไล่ไม่หลง

คือเล่น เป้า ในน้ำ ดำดิ่งลง

เป็นเป้าคง ไล่แตะ และติดไป

เป้า โล่ เซ่ ขา นา น้อย ลุม เทิ้ง

คือนับเบิ่ง เทิ้งเป็นเป้า ต้องเข้าไล่

เป็นประจำ เล่นน้ำ ฉ่ำชื่นใจ

เด็กเลี้ยงควาย ได้สนุก แทบทุกวัน

เล่นเพลิน เกินเวลา พาใกล้ค่ำ

ควายอิ่มน้ำ เข้าคอก ไม่บอกฉัน

ควายรู้ทาง เดินกลับ ลับตากัน

สู่คอกนั้น ทันที ที่ประจำ

ธาราก้อง เลื่อนลั่น สนั่นเสียง

ฟ้าร้องเปรี้ยง ปึงปัง ยังไม่ค่ำ

ฟองฟูฟื้น ฟาดฝั่ง ฝนหล่นพรำ

คลื่นแหวกน้ำ ทำโผล่ โชว์หัวมา

พญานาค ลอยร่อง ท่องเวียนไหว้

เด็กตกใจ หุนหัน ขวัญผะหวา

ผงะมอง ร้องลั่น สั่นพสุธา

ขยับบาทา โกยแนบ แทบไม่ทัน

ตลิ่งลื่น คลื่นกระหน่ำ หยอกย้ำจิต

บ้างคลานติด ตามไล่ ใจนึกหวั่น

เทียวหันหลัง เหลียวมอง มาเรียงกัน

พญานาค นั้นยัง ไหว้เวียนวน

วิ่งหืดหอบ หาผู้ใหญ่ นั่งไพหญ้า

จึงเล่าว่า พญานาค มาอีกหน

เด็กยืนยัน ว่าอยู่ กันหลายคน

โกยแนบจน เหนื่อยหอบ ป้าปลอบใจ

กล้าต้น อินระดา